به نقل از «مهر»

با «آغوش باز» به استقبال فراموش شدن برویم!

تاریخ انتشار: ۲۲ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۲۶۱۸۸

خبرگزاری مهر-گروه هنر- مجید اسطیری؛ به عقیده ژان بودریار فیلسوف برجسته فرانسوی یکی از بزرگترین چالش‌های زندگی انسان معاصر «نمایشی شدن» همه شئون زندگی است. گویی ما فقط به چیزی که دیده شود، توجه می‌کنیم، به دیده شدن خودمان فکر ‌می‌کنیم. ما چیزی را که نتوانیم، ببینیم باور نمی‌کنیم و اگر خودمان به اندازه کافی دیده‌ نشویم باور به خودمان را هم از دست می‌دهیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با این حساب خیلی از ارزش‌های انسانی، مخصوصا ارزش‌های خانوادگی‌ مثل گذشت و فداکاری که معمولا به سادگی دیده‌ نمی‌شوند، فراموش می‌شوند و به محاق رفتن این ارزش‌ها می‌تواند یک مادر، یک پدر و یک فرزند را ناامید و افسرده کند. همین اتفاق در عرصه جامعه هم رخ می‌دهد و وقتی رقابت خونین و بی‌رحمانه بیشتر دیده‌شدن درمی‌گیرد، جدا از این که انسان‌ها چه ارزش‌هایی را قربانی موفقیت فردی می‌کنند، خیل عظیم بازندگان اجتماعی با ناکامی و سرخوردگی سختی مواجه می‌شوند که دقیقا ناشی از رقابت بی‌رحمانه و پیروزی خودخواهانه سلبریتی‌ها و آدم‌های تشنه شهرت است.

رولو می روانشناس بسیار عمیق آمریکایی که نظراتش پایه نظریه روان‌درمانی اگزیستانسیال اروین یالوم است، می‌نویسد: این هرگز شناخته نشدن انسان گمنام، این تنهایی، به انزوا بدل می‌شود و ممکن است فرد را به تسخیر دیوآسایی درآورد. زیرا عدم اعتماد به نفس و خودناباوری هایش - «من در واقع وجود ندارم چون نمی توانم بر کسی تأثیر بگذارم» - در درونش باقی می ماند، در انزوایی نامحسوس و جانکاه تنفس می کند و راه می رود. تعجبی ندارد که اسلحه برمی دارد و رهگذرانی را نشانه می گیرد که آنها هم برای او گمنام هستند.

حالا از خودتان بپرسید چه کسی دکور پرهزینه کنسرت فیلم «آغوش باز» را آتش زد؟ چرا بهروز شعیبی این سوال را به شکل واضح جواب نمی‌دهد؟ چه اهمیتی دارد؟ به نظر من یکی از همین آدم‌های نادیده گرفته‌شده، یکی از آن کارگران طراحی دکور که از همه بیشتر کار می‌کنند ولی هنوز حقوقشان را نگرفته‌اند. انگیزه‌اش را دارند. آن برقکار ساده که مظنون اصلی است انگیزه‌اش را دارد. حتی همسر «پیام» خواننده جاه طلب فیلم با بازی حامد کمیلی، با این که حتی یک بار هم در فیلم دیده نمی شود و اساسا به خاطر اینکه در زندگی دیده نمی شود انگیزه اش را دارد. اگرچه او مهربان تر و شهودی تر از این حرف هاست. او دستبندهای کوچک می سازد تا یک فروشنده نابینا برایش بفروشد. آن فروشنده نابینا نماینده مقابله با همه جنبه های نمایشی زندگی است که بودریار ما را از شیوع آنها می ترساند.

خط داستان موازی پیام و کشمکش‌های فراوان کنسرتش، داستان مراقبت کردن پدر او از مادرش است که مبتلا به آلزایمر است و فقط یک بار در طول فیلم شوهرش را می‌شناسد. این بیماری آلزایمر مادر در یک تضاد بسیار معنادار با زندگی معناباخته پسرش قرار می‌گیرد. پیام همه تلاشش را می‌کند تا در حافظه‌ها بماند، اما مادرش او را به یاد نمی‌آورد. گویا او نیز مادرش را فراموش کرده‌است. فقط پدر است که با یکی از همان ارزش‌های نادیدنی، یعنی رحم و گذشت، از همسرش مراقبت می کند.

«آغوش باز» اگرچه بهترین فیلم شعیبی نیست اما در زمره قابل احترام ترین فیلم‌های او و یکی از شریف ترین آثار جشنواره چهل و دوم جای می‌گیرد.

کد خبر 6020005

منبع: مهر

کلیدواژه: بهروز شعیبی حامد کمیلی فیلم آغوش باز چهل و دومین جشنواره فیلم فجر چهل و دومین جشنواره فیلم فجر جشنواره فیلم فجر فیلم سینمایی تئاتر ایران هنرمندان تئاتر سی و نهمین جشنواره موسیقی فجر شانزدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر فیلم پرویزخان جشنواره موسیقی فجر موسیقی ایرانی محمد خزاعی موسیقی انقلاب ارزش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۲۶۱۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شب فراموش نشدنی اراکی‌ها با ۱۹ گل تاریخی

ایسنا/مرکزی شاید کمتر هوادار فوتبال در ایران فکر می‌کرد که نتیجه دیدار پرسپولیس و آلومینیوم اراک پس از رد و بدل شدن ۱۹ گل تاریخی در استادیوم امام خمینی (ره) اراک و در حضور ۱۵ هزار تماشاگر رقم بخورد.

پرسپولیسی‌ها که خود را در انتظار کسب یک سه‌گانه دیگر در فوتبال ایران می‌دیدند، برای صعود به جمع ۸ تیم برتر جام حذفی بار دیگر به اراک آمدند تا هم انتقام شکست بازی برگشت لیگ برتر را از این تیم بگیرند و هم گام بلندی برای کسب قهرمانی در این جام بردارند اما، این بار هم با تمامی ستاره‌های مطرح خود در اراک مغلوب تیم آلومینیوم اراک شدند و پس از سال‌ها در یک بازی ۴ گل از یک تیم ایرانی دریافت کردند.

دریافت چهار گل در اراک، اتفاقی بود که بدبین‌ترین هوادار پرسپولیس هم فکرش را نمی‌کرد اما در شب عجیب و غریب اراک این اتفاق رخ داد تا پرسپولیسی‌ها بعد از نزدیک به ۷ سال، بار دیگر از یک تیم چهار گل دریافت کنند. سرخپوشان آخرین بار در شهریور ماه ۱۳۹۶ بود که در دیدار مقابل الهلال در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان آسیا چهار گل از حریف دریافت کردند.

نکته جالب دیگر این است که اوسمار ویه‌را سرمربی برزیلی پرسپولیس در لیگ برتر و در هفته شانزدهم نیز در اراک مغلوب آلومینیوم شد و حالا دومین شکست خود را برابر این تیم تجربه کرد. پرسپولیس که در چند هفته اخیر با هدایت این مربی نتایج خوبی را به‌دست آورده بود، در مجموع دیدارهای نیم فصل دوم و جام حذفی هفت بار دروازه خود را باز شده دیده است که سهم تیم آلومینیوم از این تعداد، پنج گل بوده است.

شاگردان اوسمار ویرا تصور می‌کردند با برتری دو بر صفری که برایشان به ثبت رسیده بدون دردسر راهی مرحله یک چهارم نهایی خواهند شد اما دو گل دقایق پایانی همه‌چیز را به وقت‌های اضافی کشاند. در ۳۰ دقیقه وقت اضافه باز هم پرسپولیسی‌ها با دو گل از حریف پیش افتادند اما نتوانستند از این برتری دو گله خود محافظت کنند تا کار به ضربات پنالتی کشیده شده و با درخشش احمد گوهری، این آلومینیوم اراک بود که راهی مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی شد و پرسپولیس از جام حذفی کنار رفت و در یک بازی عجیب و غریب مغلوب اراده و تلاش خستگی ناپذیر آلومینیوم اراک شد.

پرسپولیس همواره بازی‌های سختی مقابل آلومینیوم به خصوص در اراک داشته و در این مسابقه مرحله یک هشتم جام حذفی نیز به شکلی ناباورانه نتوانست برتری‌های خود را حفظ کند و در نهایت در ضربات پنالتی حذف شد.

انتهای پیام